Εκδήλωση τιμής για σημαίνοντες Αγιαμβροσίτες.
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012.
Ομιλία προέδρου κοινοτικού συμβουλίου Αγίου Αμβροσίου.
Προσφωνήσεις
Άγιος Αμβρόσιος. Ο Άγιος μας και ο τόπος μας. Το νέο κοινοτικό συμβούλιο Αγίου Αμβροσίου βρίσκεται απόψε σ΄αυτό εδώ τον πανέμορφο διαμορφωμένο χώρο στις σπηλιές Αγλαντζιάς για να τιμήσει άξια τέκνα του. Η προαπόφαση για μια τέτοια εκδήλωση λήφθηκε από τον περασμένο Απρίλιο και οριστικοποιήθηκε σε συνεδρία του κοινοτικού συμβουλίου στις 13 Σεπτεμβρίου 2012. Καταλήξαμε ομόφωνα στους πέντε τιμώμενους γιατί και ξεχωριστοί είναι μέσα στην όλη πορεία της ζωής τους αλλά και γιατί θεωρήσαμε ότι έπρεπε να γίνει μια αρχή με την επιφύλαξη ότι μελλοντικά θα καθιερωθεί ως θεσμός η σημερινή πράξη. Ευελπιστούμε ότι το εκάστοτε κοινοτικό συμβούλιο θα μπορεί κατά τακτά χρονικά διαστήματα να προβαίνει σε παρόμοιες ενέργειες φέρνοντας στο προσκήνιο άτομα ή ομάδες από τον Άγιο Αμβρόσιο που αντικειμενικά τιμούν πρώτα το δικό τους όνομα και στη συνέχεια το όνομα της οικογένειας τους αλλά και ευρύτερα τον τόπο καταγωγής καθώς και την πατρίδα τους.
Η αποψινή εκδήλωση πραγματοποιείται για να τιμηθούν οι συγχωριανοί μας κ.Μιχάλης Φωτίου δικαστής ανωτάτου δικαστηρίου Κύπρου, Μιχάλης Παπαγεωργίου αρχηγός αστυνομικής δύναμης Κύπρου, Αντώνης Κάκας καθηγητής και τέως αντιπρύτανης πανεπιστημίου Κύπρου, Μιχάλης Κάκας ιατρός διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου Λεμεσού. Σε τούτη την εκδήλωση τιμάται επίσης μεταθανάτια ο φλογερός αγωνιστής για την επιστροφή των Ελλήνων Κυπρίων εκτοπισμένων στα σπίτια και τη γη τους μακαριστός Κυριάκος Χριστοδούλου. Το κοινοτικό συμβούλιο καλωσορίζει τους τιμώμενους καθώς και τον κ. Χριστάκη Χριστοδούλου αδελφό του αλησμόνητου Κυριάκου. Πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια μεγάλη στιγμή για τους εκτοπισμένους Αγιαμβροσίτες γιατί σε περιπτώσεις προσφοράς τιμητικής διάκρισης σε άξιους και καταξιωμένους στην κοινωνία ανθρώπους ένα μέρος της αντανακλά σ΄αυτόν που το προσφέρει. Σήμερα αυτός που προσφέρει αυτή τη τιμητική διάκριση στα παιδιά του , ο πραγματικός οικοδεσπότης σ΄αυτό εδώ το χώρο είναι ο Άγιος Αμβρόσιος. Το κοινοτικό συμβούλιο είναι απλά ο φορέας.
Τούτη τη στιγμή αλλά και κάθε στιγμή της ύπαρξης μας η σκέψη όλων ημών των εκτοπισμένων κατοίκων της πανέμορφης κοινότητας μας στρέφεται εκεί που θα έπρεπε να είμαστε τώρα και πάντα. Ευχαριστούμε πολύ τον δήμαρχο κ. Κώστα Κόρτα και το δημοτικό συμβούλιο Αγλαντζιάς για την παραχώρηση της αίθουσας και των υπόλοιπων διευκολύνσεων για τη διοργάνωση της παρούσας εκδήλωσης. Ωστόσο όπου και να είμαστε και όσες ανέσεις και να έχουμε πάντοτε έρχεται στη σκέψη μας η περίπτωση του πουλιού που τοποθετήθηκε σε χρυσό κλουβί και προκλήθηκε να τραγουδήσει. Το τραγούδι του δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα ατέλειωτο μοιρολόι και τα λόγια του. Αχ πατρίδα μου. Αχ πατρίδα μου.
Ο Άγιος Αμβρόσιος είναι γνωστός στην Κύπρο ως το χωριό των χρυσομήλων. Εμείς που το ζήσαμε και το γνωρίσαμε καλύτερα από κάθε άλλο συμφωνούμε απόλυτα προσθέτοντας μια μικρή λέξη, ένα και στην όλη φράση. Ο Άγιος Αμβρόσιος ήταν το χωριό και των χρυσομήλων. Είναι όμως και πολλά άλλα για τα οποία μπορεί να καυχάται ο Άγιος Αμβρόσιος. Μόνο όταν ζήσει κάποιος μπορεί να συλλάβει την ομορφιά και την αξία του. Το καταπράσινο βουνό με την πυκνή βλάστηση, οι ωραιότατες παραλίες με τις ποικιλόμορφες δαντελωτές ακρογιαλιές , τα καρπερά περιβόλια του με τα μυρωδάτα χρυσόμηλα και τα κάθε λογής άλλα φρούτα και μέσα και πάνω από όλα αυτά οι υπέροχοι απλοί καθημερινοί άνθρωποι του που με τον κόπο τους τον ζωντάνευαν καθόλο το 24ωρο γεγονός που μας μένει για πάντα αξέχαστο. Τον γνώρισαν πολλοί κατά τις μέρες της δόξας του με τους δικούς του αυτόχθονες κατοίκους να τον διαφεντεύουν . Μερικοί τον είπαν εξαίσιο, άλλοι υπέροχο και μαγευτικό όπως για παράδειγμα ο Νέαρχος Κληρίδης και ο Παύλος Ξιούτας στις θαυμάσιες περιγραφές τους. Ο πρώτος υπουργός παιδείας της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Σπυριδάκης μίλησε με θαυμασμό για τον Άγιο Αμβρόσιο λέγοντας ότι σε τέτοιο τόπο κατοικούν οι Θεοί. Αν μπορούσε, πρόσθεσε στην ομιλία του, να έπαιρνε το Παγκύπριο Γυμνάσιο και να το τοποθετούσε εκεί θα το έκανε. Κατοπινά , στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής κατοχής, όσοι τον γνώρισαν με τις επισκέψεις τους μέσα από τα οδοφράγματα του Αττίλα διαπίστωναν ότι όσα τους αφηγούμαστε εμείς οι εκτοπισμένοι Αγιαμβροσίτες για το χωριό μας ήταν ελάχιστο σε σύγκριση με αυτό που ξεδιπλώθηκε στα μάτια τους . Εμείς σε όλα αυτά λέμε . Ο δικός μας Άγιος Αμβρόσιος και προσθέτουμε σ΄αυτό τους κόπους όλων αυτών που τον δημιούργησαν.
Κατά τη διάρκεια των τριών και πλέον αιώνων ύπαρξης της κοινότητας μας στην γεωγραφική θέση όπου μας βρήκε το θλιβερό εάλω της 14ης Αυγούστου 1974, με όλη την καταστροφή που επακολούθησε, ο Άγιος Αμβρόσιος πέρασε από σημαντικούς σταθμούς. Είναι αδύνατο να απαριθμηθούν όλοι σ΄αυτή την εκδήλωση. Είναι όμως ταυτόχρονα ωφέλιμο να επαναφέρουμε στη μνήμη μας μερικούς έστω οι οποίοι κατά γενική ομολογία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο ξεχωριστά στις μετέπειτα εξελίξεις. Ίσως πρώτη σημαντική πράξη να ήταν η επιλογή του χώρου για το χτίσιμο του χωριού. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, μετά την επιστροφή τους από την περιοχή του Αγίου Γεωργίου Σπαθαρικού, όπου κατέφυγαν εκδιωγμένοι από τον οικισμό του Αγίου Γεωργίου παρά τη μονή Μελανδρύνας για να προστατευθούν από τις επιδρομές των Σαρακηνών, διάλεξαν το καλύτερο οροπέδιο από τα υπάρχοντα στην περιοχή για να επανεγκατασταθούν.
Ενώ το χωριό μεγάλωνε και προόδευε , χάρις στην εύφορη γη του από τη μια και την εργατικότητα των ανθρώπων του, ακολουθούν άλλοι σημαντικοί σταθμοί και ενέργειες όπως η ομαδική εργασία για το χτίσιμο της μεγαλοπρεπούς εκκλησίας του ομώνυμου Αγίου μας, ο άριστος πολεοδομικός σχεδιασμός του χωριού με οριζόντιους και κάθετους μακρύς δρόμους και η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων. Μεγάλης οικονομικής σημασίας ήταν η πρωτοπόρα ενέργεια της σύστασης ενός μετοχικού συνεταιρισμού για την αγορά και τη μεταξύ τους κατανομή των μεγάλων κτημάτων στις περιοχές Πλατυμάτης και Ταούτης με αποτέλεσμα η γη του Αγίου Αμβροσίου να ξεπερνά τα 16 χλμ σε μήκος και σε πολλές περιπτώσεις τα τέσσερα σε πλάτος. Εξ ίσου σημαντικά έργα ήταν η ίδρυση της συνεργατικής εταιρείας ελαιοπαραγωγών και η εγκατάσταση σ΄αυτή του πρώτου παγκύπρια αυτόματου διαχωριστήρα του ελαιολάδου και στη συνέχεια η ίδρυση με τη συμμετοχή των παραγωγών των γειτονικών κοινοτήτων Χάρτζιας και Καλογραίας της Συνεργατικής Εταιρείας Χρυσομηλοπαραγωγών και της καθιέρωσης της πρώτης γεωργικής έκθεσης παγκύπρια και της γιορτής της χρυσομηλιάς.
Οι Αγιαμβρισίτες παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη της κοινότητας τους έδωσαν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση και την καλλιέργεια των γραμμάτων. Από το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα δημιούργησαν ιδιωτικό δημοτικό σχολείο ,το οποίο σταδιακά εξελίχτηκε σε πλήρες δημόσιο εξατάξιο με περιπτώσεις διπλών τμημάτων κατά καιρούς. Ενωρίς τον 20ον αιώνα λειτούργησε στην κοινότητα βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο όπου μπορούσε κάποιος να διαβάσει βιβλία ή να ακούσει να διαβάζονται .
Το 1936 ιδρύθηκε η πρώτη ιδιωτική ανώτερη σχολή από τον συγχωριανό μας Ανδρέα Μυλωνά και συνεχίστηκε λίγο αργότερα με τον Κωστάκη Σαββίδη. Η λειτουργία αυτής της σχολής από τη μια, που ομολογουμένως βοήθησε πολύ τους νέους της κοινότητας, αλλά και ταυτόχρονα οι μεθοδευμένες και συνεχείς ενέργειες προς πάσα κατεύθυνση του τότε συμβουλίου βελτιώσεως με επί κεφαλής τον Μιχάλη Ανδρέου Φτωχού, Κύρο και Ανδρέα Χατζηκύρου αλλά και άλλων προοδευτικών ανθρώπων της κοινότητας, έγινε κατορθωτή κατά το 1959 , προτού ακόμη εγκατασταθεί επίσημα η Κυπριακή Δημοκρατία, η ίδρυση του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου. Η πράξη αυτή μπορεί οπωσδήποτε να θεωρηθεί το αποκορύφωμα όλων των μέχρι τότε επιτευγμάτων της κοινότητας. Το γυμνάσιο λειτούργησε αρχικά ως διτάξιο για να εξελιχθεί σταδιακά μετά από πολλούς αγώνες σε εξατάξιο το 1965. Αυτό το σχολείο άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή στον Άγιο Αμβρόσιο αλλά και στις γειτονικές κοινότητες Χάρτζια , Καλογραία και σε μικρότερο βαθμό την Τρυπημένη.
Οι κύριες καθημερινές συζητήσεις στα καφενεία και στις πλατείες του χωριού, για μια δεκαπενταετία που διήρκεσε η λειτουργία του γυμνασίου μέχρι και το κτύπημα του τελευταίου κουδουνιού το 1974, είχαν σαν θέμα την εκπαίδευση, τις επιδόσεις των μαθητών και τις πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις που διοργάνωνε το σχολείο. Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που πέρασε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αμβροσίου είχαν ωραίες αναμνήσεις και βιώματα να διηγούνται μέχρι και πέραν από την αφυπηρέτηση τους από την ενεργό υπηρεσία.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ και ας μη το πιστεύουν οι νεότεροι ότι τα πρώτα επτά χρόνια της λειτουργίας του Γυμνασίου υπήρξαν ανυπέρβλητες δυσκολίες για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για τους ίδιους τους μαθητές. Η έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος και για μια περίοδο υδατοπρομήθειας στα σπίτια και συνάμα ο χωματόδρομος κατά ένα μεγάλο μέρος προς τη Λευκωσία δυσκόλευαν πολύ τα πράγματα. Υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες κάποια δυσφορία θα ήταν δικαιολογημένη. Αντί ωστόσο να ακούγονται παράπονα έγραφε σε ομιλία του ο γυμνασιάρχης Τσικκίνης κατά την τελική τελετή αποφοίτησης των μαθητών. <<Κόπος δεν ήταν για μας η καθημερινή μετάβαση μας από τη Λευκωσία στον Άγιο Αμβρόσιο >>. Η πρωινή διέλευση τους μέσα από το πανέμορφο δάσος της Χαλεύκας και η δίψα των μαθητών για μάθηση τους ξεκούραζε από το πρώτο λεπτό στην τάξη.
Το Γυμνάσιο έδωσε την ευκαιρία σ΄όλους τους νέους και προπάντων στις νέες των τριών κοινοτήτων να μορφωθούν και στη συνέχεια είτε να βγουν στην αγορά εργασίας ή να συνεχίσουν για σπουδές στο εξωτερικό. Είχαμε τη μεγάλη ευτυχία να δούμε παιδιά που αποφοίτησαν από το δικό μας Γυμνάσιο να αποκτούν τα πιο ψηλά ακαδημαϊκά και επαγγελματικά προσόντα και να καταξιώνονται στον τομέα τους αλλά και να χαίρουν γενικής εκτίμησης ευρύτερα στην κοινωνία . Είναι πράγματι μεγάλη χαρά να συναντά ο κάθε Αγιαμβροσίτης για πρώτη φορά άγνωστους ανθρώπους και μόλις αρχίσει η μεταξύ τους συνομιλία και ακούσουν για τον τόπο καταγωγής του να του λέει ότι γνωρίζει τον τάδε από τον Άγιο Αμβρόσιο και τα σχόλια ότι πρόκειται για άτομο με σοβαρό περιεχόμενο και υψηλό ήθος. Είναι μεγάλη τιμή και χρέος να κατάγεται κάποιος από αυτόν τον ωραίο Άγιο Αμβρόσιο που μας στέρησαν τόσο βάναυσα οι Τούρκοι.
Μετά την καταστροφή που επέφερε στον τόπο μας το δίδυμο έγκλημα του χουντικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 οι κάτοικοι του Αγίου Αμβροσίου , όπως και όλοι οι εκτοπισμένοι κάτοικοι της Κύπρου μας πήραν το δρόμο της πικρής προσφυγιάς. Αφού περιπλανήθηκαν αρκετά βρέθηκαν στην κυριολεξία σκορπισμένοι σ΄όλα τα μέρη της ελεύθερης Κύπρου από τις ακριτικές Βρυσούλες Αμμοχώστου μέχρι την Γιαλιά της Πάφου. Πάρα πολλοί Αγιαμβροσίτες κατέφυγαν στο εξωτερικό. Σήμερα βρίσκει κανείς Αγιαμβροσίτες στις πέντε ηπείρους. Το μόνο εφόδιο που πήραν μαζί τους οι άνθρωποι μας ήταν τα χέρια και το μυαλό τους. Όλα τα άλλα τα άρπαξαν οι βάρβαροι. Μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες οι εκτοπισμένοι κάτοικοι του Αγίου Αμβροσίου , γερό κομμάτι οι ίδιοι της τόσο αδικημένης λόγω της γεωγραφικής της θέσης Κύπρου, με σκληρή δουλειά μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους και να προκόψουν όπου και αν βρέθηκαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν τον Αύγουστο του 1974 έχουμε ως κοινότητα ένα μεγάλο αριθμό ατόμων που διακρίνονται στον τομέα τους.
Το κοινοτικό συμβούλιο Αγίου Αμβροσίου με την ομόφωνη απόφαση του κρίνει ότι οι πέντε Αγιαμβροσίτες που τιμούμε κατ΄αρχή απόψε συγκαταλέγονται μεταξύ των ατόμων που δίκαια και δικαιολογημένα ξεχωρίζουν ανάμεσα στο μακρύ κατάλογο των άξιων Αγιαμβροσιτών. Ολόκληρη η ζωή τους από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι και σήμερα και στην περίπτωση του μακαριστού Κυριάκου μέχρι την τελευταία του πνοή, γιατί δυστυχώς για όλους μας ο ακούραστος και φλογερός αγωνιστής Κυριάκος Χριστοδούλου, ο δικός μας Γιάννης Κρανιδιώτης έφυγε πριν ενάμιση χρόνο για πάντα από τούτο τον κόσμο, είναι γεμάτη από τα δικά τους βιώματα και τα βιώματα των προηγούμενων γενιών του Αγίου Αμβροσίου. Αυτά τα βιώματα είμαστε σίγουροι ότι τα μεταφέρουν καθημερινά μαζί τους και τα μεταδίδουν με το δικό τους τρόπο και από όποια θέση και τόπο και αν βρίσκονται. Από μέρους του κοινοτικού συμβουλίου Αγίου Αμβροσίου και οι πέντε έχουν κριθεί ως άξιοι της ξεχωριστής αυτής τιμής.
Θα αναγνωσθεί σε λίγο ένα σύντομο βιογραφικό για τον καθένα από τη συγχωριανή μας δημοσιογράφο και εκφωνήτρια του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου κα. Σταυριανή Κωνσταντίνου. Είναι βέβαιο ότι θα είναι πολύ λίγα αυτά που θα ακουστούν. Για τέτοιους καταξιωμένους ανθρώπους μιλούν διαχρονικά η ίδια η ζωή και τα έργα τους. Αυτά τα έργα και όσα θα έλθουν ακόμη θα συνεχίσουν να μιλούν για πολύ. Εγώ, από την προσωπική μου εμπειρία και γνώση, γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους πέντε τιμώμενους, καταθέτω ταπεινά τη δική μου θέση. Είδα τον δικαστή κ. Μιχάλη Φωτίου με την ισχυρότατη μνήμη, μεθοδικότητα και χιούμορ στην ανοδική πορεία του μέσα από πραγματικά αντίξοες συνθήκες αλλά και δική του θέληση να υπερβαίνει κάθε παρουσιαζόμενο εμπόδιο και να πετυχαίνει ένα ένα τους ψηλούς στόχους που έθετε.
Το ίδιο σκηνικό παρακολουθούσαμε όλοι οι Αγιαμβροσίτες με τον αρχηγό της αστυνομικής δύναμης Κύπρου κ. Μιχάλη Παπαγεωργίου, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, εργάζεται και διαβάζει συνεχώς από τα παιδικά του χρόνια ακολουθώντας τη δική του πορεία μέσα από τις τάξεις του αστυνομικού σώματος κατακτώντας διαδοχικά όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας. Στη συνέχεια έζησα από πολύ κοντά τα παιδικά χρόνια του καθηγητή μας κ. Αντώνη Κάκα να μεγαλώνει στην αυλή της γιαγιάς του δίπλα ακριβώς από το δικό μας πατρικό σπίτι. Στα μαθητικά , φοιτητικά και μεταπτυχιακά του χρόνια ρωτούσαμε κατά καιρούς τους γονείς του για τα νέα του Αντώνη . Ο πατέρας του Κώστας και η μητέρα του μ. Μαρίτσα απαντούσαν πάντοτε με μια κρυφή ικανοποίηση. Αυτός διαβάζει συνέχεια. Συνεχίζει ακόμη αυτή την πορεία ο Αντώνης. Διαβάζει, ερευνά και γράφει.
Ο αγαπητός φίλος και γιατρός μας κ. Μιχάλης Κάκας έχει τα δικά του βιώματα από τον Άγιο Αμβρόσιο . Περνά τα παιδικά του χρόνια στο χωριό με τους γονείς του, τις θείες τη γιαγιά και τον παππού του. Η μετέπειτα πορεία του ως φοιτητής της ιατρικής στο Ηνωμένο Βασίλειο υπήρξε εντυπωσιακή με τον ίδιο να καταλαμβάνει όλα τα αριστεία των σχολών από τις οποίες περνούσε. Τώρα εκτελεί κατά κυριολεξία το λειτούργημα του γιατρού ως προϊστάμενος του χειρουργικού τμήματος στο νοσοκομείο Λεμεσού. Πολύ ξεχωριστά όλοι οι Αγιαμβροσίτες και οι Κύπριοι εκτοπισμένοι έχουμε ένα συνεχώς αξόφλητο χρέος προς τον αείμνηστο Κυριάκο Χριστοδούλου. Ο Κυριάκος μαζί με τα αδέλφια του μ. Λάκη και Χριστάκη, λόγω πολλών συγκυριών, ήσαν τα αγαπημένα παιδιά των συγχωριανών. Ο Κυριάκος ως Αγιαμβροσίτης και ως ιδρυτικό μέλος του Lobby for Cyprus παρουσιάστηκε σε πάρα πολλά βήματα και με τη ρητορική ευφράδεια, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική και την πειθώ που χαρακτηρίζονταν οι φλογερές του ομιλίες πολεμούσε μέχρι το πρόωρο τέλος της ζωής του για το αναφαίρετο δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια και τη γη τους. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των πιο πάνω είναι το γεγονός ότι είχαν ιδιαίτερη κλήση προς τα γράμματα. Πράγματι αξιοποίησαν πλήρως ο καθένας στον τομέα του αυτό το ταλέντο. Τους ευχαριστούμε.
Είναι σίγουρα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση γιατί τέτοιους ανθρώπους έχει ο Άγιος Αμβρόσιος. Είναι ταυτόχρονα την ίδια ώρα που η θλίψη μας δεν περιγράφεται γιατί όλο αυτό το υπέροχο έμψυχο υλικό θα έπρεπε να ήταν στο πραγματικά στο δικό του φυσικό περιβάλλον. Είμαστε όλοι βέβαιοι ότι η Κερύνεια και ο Άγιος Αμβρόσιος θα μεγαλουργούσαν αυτή την περίοδο με την ομορφιά και τον πλούτο της γης και της θάλασσας τους από τη μια και παράλληλα την αξιοποίηση του ανθρώπινου στοιχείου με τον πνευματικό δυναμισμό που διαθέτει και των διασυνδέσεων που θα μπορούσε να αναπτύξει.
Στις 14 Αυγούστου 1974 οι Τούρκοι κατέβαλαν τον Άγιο Αμβρόσιο και έδιωξαν όλους τους γηγενείς κατοίκους στην προσφυγιά. Ευθύνη δική μας είναι να μη συνηθίσουμε αυτό το καθεστώς αλλά να διεκδικούμε πάντα τον τόπο μας. Ευχή, πόθος και ελπίδα μας είναι να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες ώστε ο κάθε εκτοπισμένος να μπορεί να επιστρέψει, να ζήσει και να δημιουργήσει στον τόπο του και να μπορούν να πραγματοποιούνται τέτοιες εκδηλώσεις εκεί όπου αρμόζει. Eμείς οι εκτοπισμένοι Αγιαμβροσίτες Κερυνειώτες έχουμε πολλά δικαιολογητικά αλλά και ασήκωτο χρέος να διεκδικούμε την επιστροφή στον τόπο μας εκεί πέραν από τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο. Είναι ύψιστη υποχρέωση μας να κρατήσουμε τούτη τη γη.
Προτού αφήσω το βήμα θα ήθελα εκ μέρους του κοινοτικού συμβουλίου Αγίου Αμβροσίου να ευχαριστήσω τους τιμώμενους γιατί μας έδωσαν την ευκαιρία να διοργανώσουμε την εκδήλωση, τον πανιερότατο μητροπολίτη Κυρηνείας κ. Χρυσόστομο για την παρουσία του, τον βουλευτή Κερύνειας κ. Σοφοκλή Φυττή τον οικοδεσπότη δήμαρχο Αγλαντζιάς κ. Κώστα Κόρτα, που εκπροσωπείται απόψε λόγω κωλύματος από τον δημοτικό σύμβουλο κ. Μάριο Χειρίδη και το δημοτικό συμβούλιο Αγλαντζιάς για την παραχώρηση της αίθουσας και των λοιπών διευκολύνσεων, τον κοινοτάρχη Χάρτζιας κ. Ανδρέα Ανδρέου, την κα. Αιμιλία Γερούδη Πρόεδρο της σχολικής εφορείας Κερύνειας .Ευχαριστούμε τους εκπροσώπους των σωματείων Αγίου Αμβροσίου που μας τιμούν με την παρουσία τους. .Ένα θερμό ευχαριστώ στον ταλαντούχο μουσικό μας συγχωριανό Ανδρέα Μιχάλη Πίλλο και τον φίλο του κ. Χρίστο Βρακά που αφιλοκερδώς με τα επιλεγμένα τραγούδια που θα ακουστούν θα διανθίσει τη σεμνή αυτή εκδήλωση . Ευχαριστούμε τις αγαπητές κυρίες που πάντα πρόθυμα προσφέρουν τα σπιτίσια εδέσματα, Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκ μέρους του κοινοτικού συμβουλίου απευθύνονται σε όλους εσάς που ευρίσκεστε απόψε εδώ .Από μέρους μου απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ προς τον αναπληρωτή κοινοτάρχη κ. Ανδρέα Προδρόμου και τα μέλη κ. Γεώργιο Ττοφή, Σάββα Δουκανάρη και Παντελή Παντελή για την ομαδική εργασία και κοινή προσπάθεια για την παρούσα εκδήλωση.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους.
Σάββας Ξιούρης
Πρόεδρος κοινοτικού συμβουλίου
Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας.