ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΑΓΙΑΜΒΡΟΣΙΤΕΣ
29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
Προσφωνήσεις
Από την ακροθαλασσιά της ανατολικής Κερύνειας βρεθήκαμε το καλοκαίρι του 1974 στο άγνωστο για πολλούς από τους συγχωριανούς μας νότιο ελεύθερο μέρος της Κύπρου. Στη συνέχεια δικοί μας άνθρωποι, με τη συνεχιζόμενη κατάσταση του εκτοπισμού μας, αναγκάσθηκαν να ξενιτευτούν και να αναζητήσουν πατρίδα μέχρι και τα πιο μακρινά σημεία του πλανήτη μας. Σήμερα ή καλύτερα τώρα και για λίγο φιλοξενούμαστε στο Οίκημα του Πολιτιστικού Ιδρύματος Καραβά μιας κωμόπολης που άκμαζε στη δυτική πλευρά της πολύπαθης πανέμορφης επαρχίας μας. Ευχαριστούμε το αγαπητό φίλο δήμαρχο κ. Γιαννάκη Παπαϊωάννου και όλα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για την δωρεάν παραχώρηση της αίθουσας και όλες τις άλλες διευκολύνσεις που μας παρέχουν.
Είναι και τούτη τη φορά χαρά και τιμή μας να έχουμε την ευκαιρία να οργανώσουμε αυτή την εκδήλωση. Οι δικοί μας άνθρωποι μέσα από τον ενεργό ρόλο που διαδραμάτισαν στα δρώμενα της κοινότητας ή αυτοπροβλήθηκαν στον τομέα που τάχθηκαν μας δικαιώνουν σ΄αυτή μας την εκδήλωση του Κοινοτικού Συμβουλίου. Πριν ένα ακριβώς χρόνο πραγματοποιήθηκε παρόμοια εκδήλωση κατά την οποία τιμήθηκαν πέντε από τους πάμπολλους καταξιωμένους συγχωριανούς μας. Κατά την πρώτη εκείνη εκδήλωση του παρόντος Κοινοτικού Συμβουλίου της σκλαβωμένης κοινότητας μας λέχθηκε ότι επιθυμία και κοινή βούληση όλων των μελών του Κοινοτικού Συμβουλίου ήταν και εξακολουθεί να παραμένει όπως η διαδικασία συνεχισθεί και για τα επόμενα χρόνια της θητείας του παρόντος Συμβουλίου.
Πράγματι το Συμβούλιο στη δεύτερη φετινή συνεδρία στις 17 Μαΐου 2013 αποφάσισε προκαταρκτικά τον προγραμματισμό της εκδήλωσης και στις 10 Σεπτεμβρίου 2013 αποφάσισε οριστικά την πραγματοποίηση της. Στην ίδια συνεδρία καθορίστηκαν τα άτομα που θα είχαμε για τη φετινή μας εκδήλωση. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας θα τιμήσει στην αποψινή εκδήλωση μεταθανάτια τον μακαριστό Κυριάκο Πέσιογκε εκπαιδευτικό και τέως πρόεδρο του Σωματείου Ελεύθερος Άγιος Αμβρόσιος, τον Γεώργιο Καίσσαρη γιατρό και πρώην διευθυντή του δερματολογικού τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, τον κ. Νίκο Χαπέσιη εκπαιδευτικό και τέως αναπληρωτή κοινοτάρχη Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας, τον κ. Γεώργιο Χατζήκυριακο τέως ανώτερο δασικό λειτουργό, ερευνητή και συγγραφέα και τον κ. Γεώργιο Παπαγεωργίου τέως υπαρχηγό της αστυνομικής δύναμης Κύπρου.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα που ετοιμάστηκε για την παρούσα εκδήλωση θα ακουσθεί ένα σύντομο βιογραφικό για κάθε ένα από τους τιμώμενους. Εγώ θα περιοριστώ μόνο σε μια πολύ μικρή αναφορά. Κατ΄αρχή είχα την τύχη να μοιραστώ αρκετά βιώματα με τους τιμώμενους και γιατί όχι να πάρω κάποια πράγματα από τον καθένα. Στο μεταξύ πολλοί από μας έτυχε να γίνουμε δέκτες εμπειριών που είχαν άλλοι κοινοί γνωστοί μας και σχετίζονται με τους ίδιους. Αξίζει για παράδειγμα να αναφερθεί εδώ ότι η μακαριστή Ειρήνη Πέσιογκε σύζυγος του τιμώμενου Κυριάκου εξέφραζε πολλές φορές το παράπονο ότι δεν μπόρεσε να προσφέρει έστω και ένα ποτήρι νερό στον σύζυγο της ενώ ο ίδιος της πρόσφερε τόσα πολλά. Πήγαινε, έλεγε, καθημερινά περπατητός από τα Λειβάδια Πιτσιλιάς στον Αγρό για να την επισκεφθεί στο νοσοκομείο που κρατείτο. Ο καθηγητής Κυριάκος Πέσιογκες ενόσω υπηρετούσε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας εμφύτευσε σε όλους τους συναδέλφους και μαθητές του μια ξεχωριστή αγάπη για τον Άγιο Αμβρόσιο. Μετέπειτα υπό την ιδιότητα του ως προέδρου του σωματείου Ελεύθερος Άγιος Αμβρόσιος έχαιρε ξεχωριστής εκτίμησης και ταυτίστηκε με τη μεγάλη δράση του σωματείου και τις ομαδικές πορείες προς τα οδοφράγματα για διεκδίκηση της επιστροφής στα σπίτια μας. Προ της τουρκικής εισβολής περνούσε σχεδόν όλες τις ελεύθερες του ώρες στον Άγιο Αμβρόσιο με τα περιβόλια , τα κυνήγια και τα ψαρέματα του. Αρκετοί χωριανοί βλέποντας τον τακτικά να ψαρεύει στην περιοχή του Αγίου Δημητριανού μετονόμασαν την παραλία από Πλάτσιες του Λούκα σε Πλατσιες του Πέσιογκε.
Ο γιατρός Γεώργιος Καίσσαρης είναι γνωστός σε όλους μας για το ήπιο και το σοβαρό χαρακτήρα του, την άριστη επιστημονική του κατάρτιση, την αφοσίωση στην ιατρική του ιδιότητα και την αγάπη του στον Άγιο Αμβρόσιο και σε κάθε Αγιαμβροσίτη. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1956 και με ένα χρόνο καθυστέρηση, λόγω της άρνησης των Άγγλων να δώσουν απολυτήρια στους απόφοιτους του Παγκυπρίου εκείνη τη χρονιά για τη δράση τους στον αγώνα μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος, σπούδασε ιατρική στη Γαλλία ακολουθώντας πιστά τον πατέρα του επίσης γιατρό Χαράλαμπο Καίσσαρη. Είναι κοινή πιστεύω η διαπίστωση ότι όποιος έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Γιώργο αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή ότι ανεβαίνει ψηλά ο πήχης για το κάθε θέμα.
Νίκος Χαπέσιης ο ίδιος και η σειρά του αποτελεί τρόπον τινά τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των παλαιότερων και των νεότερων Αγιαμβροσιτών. Ο Νίκος υπήρξε από τους τελευταίους μαθητές της Ανώτερης Πρακτικής Σχολής του Κωστάκη Σαββίδη με τις εμπειρίες θα μπορούσε να αποκομίσει κάθε μαθητής από αυτό το σχολείο. Συνέχισε τις μεγάλες τάξεις σε γυμνάσιο και ακολούθως σπούδασε στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Μετά το πέρας των σπουδών του εργάστηκε ως καθηγητής στη δημόσια εκπαίδευση. Είχε πάντοτε έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά και εξελέγη μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου κατά την 5ετία 2007-2011 όπου υπηρέτησε ως αναπληρωτής κοινοτάρχης.
Ο Γεώργιος Χατζήκυριακος είναι γέννημα και θρέμμα παραδοσιακής γεωργικής οικογένειας του Αγίου Αμβροσίου. Υπήρξαμε συμμαθητές στο δημοτικό σχολείο Αγίου Αμβροσίου και πάντοτε ξεχώριζε για την ποιοτική του εργασία. Μετά το γυμνάσιο υπηρέτησε στο τμήμα δασών όπου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μεταξύ άλλων δίδαξε για αρκετό καιρό στο δασικό κολλέγιο Κύπρου, εμφυτεύοντας στους φοιτητές την αγάπη προς το δάσος και τη χλωρίδα της Κύπρου. Υπήρξε μελετητής ερευνητής και γνώστης κάθε γωνιάς της Κυπριακής υπαίθρου. Ανακάλυψε πολλά αυτοφυή φυτά της Κύπρου στα οποία έδωσε ο ίδιος το όνομα. Έχει γράψει και δημοσιεύσει πολλές μελέτες και άρθρα σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά. Έχει εκδώσει βιβλία για τα αρωματικά φυτά της Κύπρου, το Φλαμούδι Αμμοχώστου, ποιήματα και συνεχίζει την έρευνα του προετοιμάζοντας και άλλες εκδόσεις.
Ο Γεώργιος Παπαγεωργίου είναι παιδί πολυμελούς οικογένειας. Μιας οικογένειας που δικαιολογημένα περιποιεί ξεχωριστή τιμή για τον Άγιο Αμβρόσιο. Υπήρξε από τους καλύτερους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου με ιδιαίτερες επιδόσεις στα μαθηματικά. Αυτά ειδικά δεν ήθελαν και πολύ διάβασμα γιατί ο μαθητής Γιώργος περνούσε πολλές ώρες της μαθητικής του ζωής στα περιβόλια της Καννούρας. Μετά το γυμνάσιο και την υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά υπηρέτησε στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου όπου με την εργασία, τη μελέτη και το ενδιαφέρον του ανελίχτηκε σταδιακά φθάνοντας μέχρι τον βαθμό του βοηθού αρχηγού της δύναμης. Σημειώνεται ότι κατά τη πραγματικά δύσκολη περίοδο της ανωμαλίας με το προδοτικό πραξικόπημα, που οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφική πορεία που ακολούθησε και εξακολουθούμε να βιώνουμε μέχρι σήμερα , ο Γιώργος Παπαγεωργίου στάθηκε υπερασπιστής της Δημοκρατίας. Ο Γιώργος είχε πάντοτε ενεργό ανάμειξη στα κοινά πράγματα του Αγίου Αμβροσίου με μια γνώμη που γίνεται σεβαστή από όλους.
Σημειώνεται εδώ ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο στις 3 Οκτωβρίου 2013 τίμησε σε μια σεμνή τελετή τον κ. Σάββα Χριστάκη Κυρατζή ως επαξίως εκπροσωπούντα τον Άγιο Αμβρόσιο εν τη αλλοδαπή. Ο Σάββας ήταν ο ψάλτης στην εκκλησία μας στον Άγιο Αμβρόσιο και εξακολουθεί να ψάλλει στη μακρινή Αυστραλία όπου κατέφυγε με την οικογένεια του μετά την τούρκικη εισβολή. Δεν είναι μαζί μας απόψε γιατί στις 17 περασμένου μήνα έφυγε και πάλιν για την Αυστραλία μετά από ένα περίπου χρόνο παραμονή στην Κύπρο.
Ελπίζουμε ότι ο θεσμός θα συνεχισθεί και τα επόμενα χρόνια. Είναι πολλοί οι λόγοι που συνηγορούν υπέρ της πραγματοποίησης τέτοιων εκδηλώσεων. Είμαστε κατ΄αρχή μια εκτοπισμένη κοινότητα με τον κόσμο μας σκορπισμένο σε όλη την ελεύθερη Κύπρο αλλά και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Οφείλουμε να κρατήσουμε τη συνοχή της κοινότητας μας και να μετρηθούμε έναντι του χρόνου που δεν χαρίζεται σε κανένα. Οι κατακτητές πήραν τα σπίτια και τα αγαπημένα μας μέρη και προσπαθούν να σβήσουν κάθε τι που θα ήθελε να θυμίζει την παρουσία μας στην αγαπημένη γη της Κερύνειας και του Αγίου Αμβροσίου.
Καθημερινά χαλούν τα αρχαία μνημεία και αφήνουν τις εκκλησίες να καταρρεύσουν ή τις μετατρέπουν σε μουσουλμανικά τεμένη. Αυτό έκαναν και στην περίπτωση μας. Βλέπουμε την εκκλησία της Παναγίας της Υπάτης στον Άγιο Αμβρόσιο και του Αντιφωνητή και της Μελανδρύνας στην γειτονική Καλογραία και όλα τα άλλα ξωκκλήσια της περιοχής να συλίζονται και να καταστρέφονται. Η μεγαλοπρεπής εκκλησία του Αγίου Αμβροσίου που ήταν και είναι το καύχημα κάθε Αγιαμβροσίτη έχει μετατραπεί σε μουσουλμανικό τέμενος. Ο κόσμος μας πεισμώνει έναντι αυτής της κατάστασης και προβάλλει με κάθε τρόπο τις δικές του αξίες μέσω του έμψυχου παράγοντα που αποτελεί την κύρια πηγή αντοχής και αντίστασης αλλά και παράδειγμα προς μίμηση.
Πρόσθετα το Κοινοτικό Συμβούλιο ως ο κύριος εκφραστής της κοινότητας έχει ηθική υποχρέωση να αναδείξει τους ανθρώπους του και να τους προβάλει γιατί τέτοια ενέργεια προβάλλει πρώτα απ΄όλα την ίδια την κοινότητα μας. Εμείς θέλουμε να ακούεται ο Άγιος Αμβρόσιος και να εξακολουθήσει να είναι γνωστός σε όσους τον γνώρισαν ελεύθερο κατά τις ένδοξες μέρες του με τις επώνυμες ξεχωριστές προσωπικότητες αλλά και τους απλούς ανθρώπους να τον αντιπροσωπεύουν. Θέλουμε ταυτόχρονα να είναι γνωστός σε όσους τον γνώρισαν μέσα από τους δικούς του ανθρώπους κατά τα δύσκολα χρόνια του εκτοπισμού και της διασποράς των συγχωριανών. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο κάθε Αγιαμβροσίτης, όπου και να βρέθηκε, έγινε μετά το θλιβερό καλοκαίρι του 1974 και ένας άριστος πρεσβευτής του ευλογημένου στολιδιού της ανατολικής περιοχής της Κερυνειώτικης γης.
Δεν είναι παράξενο ούτε ασυνήθιστο το γεγονός ότι πολλοί συγχωριανοί, κινούμενοι μάλλον από σεμνότητα, που ασχολούνται ή όχι με τα κοινά ισχυρίζονται ότι δεν έκαναν ότι θα μπορούσαν να πράξουν για την προβολή του Αγίου Αμβροσίου. Τα ίδια τα γεγονότα διαψεύδουν τέτοιους ισχυρισμούς. Ο απλός καθημερινός τρόπος ζωής, η συμπεριφορά προς τον νέο γείτονα, η αγάπη προς τη γη και το φυσικό περιβάλλον, η σε βάθος αντίκριση των πραγμάτων, η φιλοξενία, ο τρόπος διασκέδασης και χαράς αλλά και η συμμετοχή στη θλίψη του συνανθρώπου και η αλληλοβοήθεια αποτελούν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων μας. Ταυτόχρονα η αγάπη προς την εκπαίδευση με πολυάριθμες άριστες επιδόσεις και διακρίσεις στα σχολεία, η πεισματική εκτέλεση ποιοτικής εργασίας αλλά και πάνω απ΄όλα η συνεχής αναφορά στη σκλαβωμένη καρποδότρα γη του Αγίου Αμβροσίου συνθέτουν τον χαρακτήρα και το ποιόν κάθε Αγιαμβροσίτη.
Αναπολούμε σήμερα εμείς τι θα ήταν σήμερα ο Άγιος Αμβρόσιος υπό συνθήκες μη κατοχής. Είμαστε της γνώμης ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα. Ο τόπος μας ως τέτοιος με το ανεπανάληπτο φυσικό του περιβάλλον με το καταπράσινο πευκόφυτο δάσος στη νότια πλευρά και τη θάλασσα στη βόρεια με μια δαντελλωτή ακτογραμμή να εκτείνεται σε απόσταση 16 χλμ, την πλούσια καλλιεργήσιμη γη με τα πολύκαρπα περιβόλια με τις χρυσομηλιές και ότι άλλα δένδρα περικλείει η χλωρίδα της Κύπρου είχε όλα τα εχέγγυα ανάπτυξης.
Εξίσου όμως σημαντικός παράγοντας είναι η ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού που διέθετε ο Άγιος Αμβρόσιος. Στη διαμόρφωση αυτού του άριστου δυναμικού συνέβαλαν πολλοί παράγοντες με πρώτιστο την καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος που το βλέπουμε στις κατά καιρούς κοινές επιτυχείς προσπάθειες των παλαιότερων συγχωριανών είτε να αγοράσουν μεγάλα κτήματα, ή να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς και συνεργατικές, ελαιοπαραγωγών, χρυσομηλοπαραγωγών, μεταφορών κ,λπ είτε να πρωτοπορήσουν σε θέματα εκπαίδευσης με τη δημιουργία ιδιωτικής ανώτερης σχολής από το 1936 και δημόσιου γυμνασίου από το 1959.
Πράγματι η λειτουργία του Ελληνικού Γυμνασίου Αγίου Αμβροσίου άλλαξε τα εκπαιδευτικά πράγματα της σχολικής περιφέρειας Αγίου Αμβροσίου που περιλάμβανε εκτός από τον Άγιο Αμβρόσιο τα γειτονικά χωριά Χάρτζια και Καλογραία. Όλοι οι νέοι και οι νέες της περιόδου αυτής μέχρι και το καλοκαίρι του 1974 φοίτησαν στο δικό τους γυμνάσιο και καταξιώθηκαν στη συνέχεια στην κοινωνία. Τώρα με τέτοιο περιβάλλον και τέτοιο ανθρώπινο δυναμικό αλλά και με τις πάμπολλες γνωριμίες και διασυνδέσεις που θα αναπτύσσονταν στο μεταξύ ο Άγιος Αμβρόσιος θα ήταν το καμάρι της ανατολικής περιοχής της επαρχίας της Κερύνειας στέκοντας δίπλα και ισάξια με τις μεγάλες κωμοπόλεις του Καραβά και της Λαπήθου στη δυτική περιοχή και μια Κερύνεια στολίδι και διαμάντι στη μέση.
Εμείς είχαμε την τύχη και τη χαρά να γεννηθούμε και να μεγαλώσουμε σε τούτο τον όμορφο τόπο. Αποκτήσαμε βιώματα που μας συνοδεύουν στη μετά τον εκτοπισμό ζωή μας. Ο τρόπος ζωής και ο σκλαβωμένος τώρα τόπος μας κατάντησε συνώνυμος με το μέτρο σύγκρισης κάθε ενέργειας μας όπου και να βρεθούμε και ότι και αν κάνουμε στην μετά το 1974 κατάσταση. Ακούμε πολλές φορές χωριανούς να λένε για κάθε νέο μέρος που βλέπουν ή μετά από κάθε νέα γεύση που δοκιμάζουν ότι αυτό μοιάζει λίγο με ότι είχαμε στο χωριό ή ότι αυτό δεν μοιάζει καθόλου με τα αντίστοιχα δικά μας. Πάντως ένα είναι το σίγουρο τίποτε δεν είναι το ίδιο. Ακόμη και ο νυκτερινός ουρανός του Αγίου Αμβροσίου, κατά την γιαγιά Μυροφόρα Πογιατζή είχε πιο πολλά άστρα από άλλους τόπους. Η μνήμη είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά που προίκισε ο Θεός τον άνθρωπο. Με αυτή τη μνήμη αντιστεκόμαστε στη εισβολή και στους κατακτητές. Αυτή τη μνήμη θέλουμε να μεταβιβάσουμε στους νεότερους για να συνεχίσουν οι ίδιοι να είναι περισσότερο διεκδηκητές της επιστροφής . Η σημερινή εκδήλωση εντάσσεται σ΄αυτά τα πλαίσια γιατί για μας τους Κερυνειώτες μόνη επιλογή είναι ο τόπος μας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στους εκτοπισμένους την ώρα που αφήνεται ελεύθερο το πνεύμα να ησυχάσει ή την ώρα του νυκτερινού ύπνου ξεκολλά από την αδύναμη σάρκα και δρασκελά τα συρματοπλέγματα για να βρεθεί στους όμορφους τόπους που πρωτοπερπάτησε. Ημερολογιακά πέρασαν 40 σχεδόν χρόνια από την ημέρα του εκτοπισμού μας. Αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Για μας πέρασε μόλις μια στιγμή. Να μόλις χθες διωχθήκαμε από τα σπίτια μας ή ακόμη εμείς διωχνόμαστε κάθε στιγμή για 40 τώρα χρόνια και κάθε στιγμή διεκδικούμε την επιστροφή μας στους τόπους μας.
Αγωνιούμε για τον τόπο μας και αντιτασσόμεθα σε κάθε ιδέα απόπειρας προσφυγής σε λεγόμενες επιτροπές και ξεπούλημα της γης μας. Δεν θέλουμε ποτέ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες οικονομικής ή άλλης κρίσης, η δική μας γενιά να δώσει αφορμή ώστε οι βρακοφόροι παππούδες και μαντοφορούσες γιαγιάδες να θρηνούν για το κατάντημα να ξεπουλιέται η γη που στο κάτω-κάτω αυτοί τη δούλεψαν και την κράτησαν μέσα από πολλές δυσκολίες. Πέρασε και σε παλαιότερες εποχές πολλές κακουχίες και στερήσεις ο κόσμος μας. Οι Κύπριοι υπέφεραν όσοι λίγοι λαοί στον κόσμο με τους αλλεπάλληλους κατακτητές να διαδέχεται ο ένας τον άλλο. Κρατήθηκαν όμως γιατί γαντζώθηκαν στη γη τους. Με κανένα λόγο δεν δεχόμαστε να παρακολουθούμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μετριέται η πατρίδα μας με αριθμούς και να παραδίδεται με την υπογραφή κάποιων στον κατακτητή.
Σε λίγο θα επιδοθούν οι πλακέτες στους ίδιους τους τιμώμενους. Η Μέγιστη σημασία αυτών των πλακετών είναι το ειδικό βάρος που εμπεριέχουν τόσο για τους τιμώμενους όσο και για τους προσφέροντες και οι προσφέροντες είναι η ίδια η κοινότητα Αγίου Αμβροσίου. Όλοι μας θα πρέπει να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι. Αυτό ας είναι ο στόχος μας και ας ευχηθούμε να το επιτύχουμε.
Ευχαριστώ ακόμη μια φορά τους τιμώμενους, τους εκλεκτούς προσκεκλημένους, Τον Δήμαρχο κ. Γιαννάκη Παπαϊωάννου και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου Καραβά για την παραχώρηση της αίθουσας και των διευκολύνσεων, τους μουσικούς μας κ Ανδρέα Πίλλο και Γιώργο Βρακά για τα τραγούδια που θα ακούσουμε σε λίγο, τους χορευτές μας, τα παιδιά που απάγγειλαν τα ωραία ποιήματα του Γιώργου Χατζήκυριακου την Αγγέλικα Λαούρηή για την ανάγνωση του κειμένου και τις κυρίες που πρόσφεραν και πάλιν δωρεάν τα ωραία εδέσματα. Ευχαριστώ τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Ανδρέα Προδρόμου Αναπληρωτή κοινοτάρχη, Σάββα Δουκανάρη γραμματέα Γιώργο Ττοφή ταμία και Παντελή Παντελή για τη συνεργασία που πάντα έχουμε. Ιδιαίττερα ευχαριστούμε όλους εσάς που μας τιμάτε απόψε με την παρουσία σας.
Σας ευχαριστούμε να είστε καλά.