Του Αμβρόσιου Προδρόμου
Σε μια εποχή όπου οι αξίες της ζωής έχουν καταρρακωθεί, σε μια εποχή όπου όλοι μας θα έπρεπε να δούμε πως επενδύουμε σε πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή, όπως π.χ. είναι ο αθλητισμός σε όλες του τις μορφές και ενώ κάποιοι προσπαθούν να το πράξουν, κάποιοι άλλοι το μόνο που έχουν στο ελαφρύ μυαλό τους είναι το πώς να πάνε στους αθλητικούς χώρους και να βγάλουν από τον οργανισμό τους όλα τους τα απωθημένα, είτε αυτά αφορούν τα προσωπικά τους προβλήματα, είτε για να πάρουν κάποιες πενταροδεκάρες από την διαιτησία κάνοντας θελήματα άλλων, είτε για να βγάλουν τον απέραντο και αρρωστημένο ρατσισμό τους, είτε και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.
Αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο πρωτάθλημα της Αγροτικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Πάφου, της ΠΟΑΣΠ κινούνται στον χώρο της παραλογίας, του αρχοντοχωριατισμού, του ρατσισμού και πολλών άλλων παράλογων ενεργειών οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν τιμούν τους κατοίκους μιας πόλης και μιας επαρχίας η οποία θέλει να γίνει η Πολιτιστική Πρωτεύουσα τα Ευρώπης για το 2017. Αυτά συμβαίνουν από συγκεκριμένα άτομα τα οποία αποφασίζουν για τα αποτελέσματα των αγώνων πριν ακόμα αυτά αρχίσουν. Αυτά συμβαίνουν από άθλια – συγκεκριμένα – ανθρωπάκια τα οποία νομίζουν ότι το να κερδίσεις, ανεξαρτήτως τρόπου, ένα παιχνίδι στο Αγροτικό ποδόσφαιρο της επαρχίας τους είναι το υπέρτατο αγαθό στην ζωή τους.
Είναι καιρός επιτέλους τα άτομα τα οποία αποτελούν την Διοίκηση του Αγροτικού Ποδοσφαίρου στην Πάφο να πάρουν σοβαρά μέτρα για να προστατεύσουν το ίδιο το άθλημα. Δυστυχώς το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΑΣΠ φέρει σοβαρότατη ευθύνη για την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει το πρωτάθλημα με τις διαιτησίες οι οποίες σε συστηματική βάση καθορίζουν εκ των προτέρων αποτελέσματα. Διαιτησίες οι οποίες δεν μπορεί κανένας πλέον να ισχυριστεί ότι πρόκειται περί ανθρωπίνων λαθών. Τεράστια ευθύνη, ίσως και την μεγαλύτερη από όλους φέρει και ο επικεφαλής των Διαιτητών της ΠΟΑΣΠ ο οποίος απέτυχε παταγωδώς και έχει χάσει και την τελευταία ικμάδα από την διαιτητική του αξιοπρέπεια. Είναι με λύπη που αναφέρομε στο άτομο αυτό, γιατί πρόκειται για ένα άτομο για το οποίο από μικρό παιδί έτρεφα απεριόριστο σεβασμό προς το πρόσωπό του, τόσον όσο αφορά τα του αθλητισμού, αλλά και για την προσωπική του ζωή. Τα τελευταία όμως αλλεπάλληλα γεγονότα δεν μας αφήνουν άλλο περιθώριο παρά να αναιρέσουμε αυτήν την άποψη. Φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων και έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης. Για το δικό του καλό, αλλά και για το καλό του Αγροτικού ποδοσφαίρου στην Πάφο, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αφήσει αυτή την θέση. Η παραμονή του σε αυτή τη θέση θα έχει σαν αποτέλεσμα την διαιώνιση της αμφισβήτησης. Ακόμα και τα ανθρώπινα λάθη θα θεωρούνται πλέον ως σκόπιμα.
Ένα πρωτάθλημα το οποίο θα έπρεπε να ενώνει ανθρώπους και κοινότητες, ένα πρωτάθλημα το οποίο θα έπρεπε να ενώνει τους νέους της Πόλης και της Επαρχίας μας, ένα πρωτάθλημα το οποίο απέκτησε ένα γήπεδο στολίδι με την προσωπική στήριξη και υποστήριξη του Δημάρχου Πάφου, ένα πρωτάθλημα το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί την εναλλακτική επιλογή για όλους μας, ειδικά για την νεολαία μας, έχει καταστεί περίγελος των σκυλιών. Με διαιτησίες οι οποίες παραπέμπουν σε εντεταλμένες υπηρεσίες και σκοπιμότητες, με ανθρώπους οι οποίοι σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν μπορούν να πουν όχι στις πιέσεις και σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν μπορούν να υπερασπιστούν ούτε καν την ίδια τους την αξιοπρέπεια, το πρωτάθλημα είναι καταδικασμένο στον μαρασμό παρά την άνθηση, είναι καταδικασμένο στον αργό θάνατο. Με διαιτητές οι οποίοι έρχονται στο γήπεδο εκφράζοντας δημόσια και με τον χειρότερο τρόπο τάσεις ρατσισμού, ακόμα και σε άτομα τα οποία τα θεωρούμε μέλη της ίδιας φυλής με εμάς, το κλίμα άρχισε να μυρίζει μπαρούτι.
Καιρός είναι για όλους όσους από εμάς οι οποίοι ασχολούμαστε με το ερασιτεχνικό και αγροτικό ποδόσφαιρο να αποβάλουμε αυτά τα καρκινώματα από το κορμί του αθλητισμού μας. Ας αντιληφθούμε όλοι ότι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να φέρουμε τους νέους μας κοντά στον αθλητισμό, να τους δώσουμε ελπίδα και αγάπη για τον αθλητισμό, την ανεκτικότητα στην διαφορετικότητα, είναι καιρός να αποβάλουμε όλα τα σύνδρομα τα οποία μας προσβάλλουν σαν ανθρώπους. Όπως έχουν τα πράγματα στο πρωτάθλημα αυτή την στιγμή, θυμίζουν περισσότερο τις Ιστορίες του Χωρκού παρά ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Το 2012 αντί να βλέπουμε μπροστά έχουμε κλειστεί σε ένα μίζερο ποδοσφαιρικό κόσμο. Πραγματικά Ιστορίες του Χωρκού…