Εγινε τη Μεγάλη Πέμπτη, 02 Μαίου 2013, στη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό, σε κλίμα βαθιού πένθους, η κηδεία της αείμνηστης Νίνας Χαπέσιη, συζύγου του μέλους του Ομίλου μας, Μιχάλη Β.Χαπέσιη.
Επικήδειο λόγο εκφώνησε η κ. Χριστίνα Φράγκου από τη Αγία Τριάδα, εκπαιδευτικός, οικογενειακή φίλη.
Στεφάνια κατέθεσαν : Η Ε.Ε.ΑΚΕΛ Λεμεσού, το Κ.Σ.Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας, ο Κυπρορωσικός Σύνδεσμος Φιλίας, το σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια, ο Α.Π.Ο. Χρυσομηλιά Αγίου Αμβροσίου Κερύνειας, η Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών, η Προοδευτική Κίνηση Καθηγητών (ΟΛΤΕΚ), η Α` Τεχνική Σχολή Λεμεσού, η Β` Τεχνική Σχολή Λεμεσού, η Γ` Τεχνική Σχολή Λεμεσού και το Κ.Δ.Σ. της ΟΛΤΕΚ.
Η ταφή της αείμνηστης Νίνας έγινε στο κοιμητήριο Σφαλαγγιώτισσας.
Επικήδειος λόγος, που εκφώνησε η κ. Χριστίνα Φράγκου από τη Αγία Τριάδα, εκπαιδευτικός, οικογενειακή φίλη, κατά τη κηδεία της αείμνηστης Νίνας Χαπέσιη.
Αγαπημένη μας Νίνα,
Τώρα που μετακόμισες στη γειτονιά των αγγέλων , αφήνοντας πίισω σου απαρηγόρητους τον άντρα σου Μιχάλη, το μονάκριβο γιο σου το Βασίλη, την υπόλοιπη οικογένεια που απόκτησες στη Κύπρο καθώς και όλους εμάς που σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε, ήρθαμε να σε αποχαιρετήσουμε. Με μια αγκαλιά λουλούδια ανθισμένα από τους κήπους της καρδιάς μας, με δάκρυα θλίψης, γιατί το κενό που αφήνεις στη ζωή των αγαπημένων σου δεν είναι δυνατόν να αναπληρωθεί ποτέ.
Η Νίνα γεννήθηκε στη Μόσχα στις 6 του Γεννάρη το 1946. Μοναχοπαίδι την είχαν οι γονιοί της. Οι καταβολές της από τις όχθες του Βόλγα. Ο πατέρας της, καταξιωμένος γλύπτης και η μητέρα της καθηγήτρια της Γερμανικής γλώσσας. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο Ηλεκτρονικών επικοινωνιών Μόσχας και δούλεψε 9-10 χρόνια στη Κρατική τηλεόραση. Το πόστο που κατείχε, υπεύθυνο και καταξιωμένο. Τότε ήταν που γνώρισε το Μιχάλη της, στο Πολυτεχνείο το 1968. Παντρεύτηκαν το 1969 και τη ευτυχία τους συμπλήρωσε το μοναχοπαίδι τους, ο Βασίλης. Η αγάπη που άνθισε στη καρδιά τους, έγινε αιτία η Κύπρος να γίνει η δεύτερη πατρίδα της. Τα αγάπησε αυτά τα χώματα, που τώρα θα την αγκαλιάσουν με αγάπη. Έζησε όμορφα εδώ παρ` όλον που τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε από το καρκίνο. Από το 1997, 16 χρόνια κράτησε ο γολγοθάς της. Αν και πολλές φορές φάνηκε ότι κέρδισε αυτό τον άνισο αγώνα, τελικά τον προχθές, τη Μεγάλη Τρίτη.
Η Νίνα, δεν ήταν μόνο μια υπέροχη σύζυχος και ένα υπόδειγμα αφοσιωμένης μάνας. Υπήρξε μια ηρωίδα μάνα που για μέρες έμεινε άγρυπνη δίπλα από το κρεββάτι του πόνου του παιδιού της όταν μικρό παιδάκι πληγώθηκε πολύ σοβαρά σε ατύχημα στο σχολείο. Η αγάπη της και η θέληση της έκαναν το θαύμα και το παιδί της έζησε, στάθηκε στα πόδια του και μεγαλώνοντας, της χάρισε απέραντη αγάπη και πολλές χαρές, με τις επιτυχίες του.
Μα πάνω απ`όλα η Νίνα ήταν μια υπέροχη, παθιασμένη δασκάλα. Οταν ήρθε στη Κύπρο, λίγοι ήταν τότε οι καθηγητές Ρωσικών. Η Νίνα άρχισε να διδάσκει στο Κυπροσοβιετικό Σύνδεσμο. Ενώ δίδασκε πήρε από το Κρατικό Ινστιτούτο Πούσκιν, Δίπλωμα διδασκαλίας Ρωσσικών για ξένους. Αρχισε να διδάσκει το 1979 στο Κυπροσοβιετικό, μέχρι και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Μετά συνέχισε να διδάσκει Ρωσσικά και στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης(ΚΙΕ) για αρκετά χρόνια, καθώς και σε άλλα, ιδιωτικά φροντιστήρια.
Εκεί στο Κυπροσοβιετικό Σύνδεσμο, είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω τη Νίνα. Εγινε η δασκάλα μου των Ρωσικών. Κάθε μάθημα με τη Νίνα, ήταν και μια καινούργια μαγική εμπειρία. Με μαεστρία πριμαντόνας, με τέχνη καταξιωμένης ηθοποιού σ`έπαιρνε στα καταπράσινα πάρκα της Μόσχας όπου οι άνθρωποι έκαναν τον περίπατο τους, στα διαμερίσματα των πανύψηλων πολυκατοικιών όπου σ`έβαζε φιλόξενα εκεί που οι άνθρωποι έπαιζαν σκάκι, έβλεπαν τηλεόραση, έφτιαχναν φαγητό, ή μιλούσαν στο τηλέφωνο. Στα βιβλιοπωλεία, στο μετρό, στα λεωφορεία, στα τράμ, στους δρόμους της πόλης, στη θάλασσα και στα αναπαυτήρια, όπου οι άνθρωποι έκαναν τις διακοπές τους. Και μέσα απ` αυτές τις σκηνές, η γλώσσα έρρεε περίτεχνα και επιδέξια, και έτσι και σε μάθαινε κάτι η Νίνα, δεν το ξεχνούσες ποτέ!
Επαιρνε μικρά παιδιά, μαθητές της και τα έκανε ηθοποιούς. Τα θεατράκια της Νίνας άφησαν εποχή. Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες για τη Νίνα και το αξεπέραστο έργο της, αλλά “νάτα αντιχάτ , μαγια ουτζητελνιτσα“.
Πως μπορείς Νίνα να φύγεις από κοντά μας; Οσο ζούμε θα σ`έχουμε μέσα μας, στις αναμνήσεις μας και σ’ αυτά που μας έμαθες. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Δασκάλα, Μάνα και σύζυγε.
Ελαφρύ, ανάλαφρο, το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία σου η Μνήμη.